Algemeen
Van dinsdag 28 augustus tot en met vrijdag 31 augustus jl. was er voor de jeugd tot en met de C's het tentenkamp. In eerste instantie zou het kamp worden gehouden van 24 tot en met 27 juli jl. Doordat het veld echter toe was aan een grote onderhoudsbeurt kon het kamp toen niet door gaan. Achteraf gezien maar goed want het weer was toen echt verschrikkelijk.
Voorbereiding
Al in maart van dit jaar werden de voorbereidingen getroffen voor het kamp. Een thema was al snel gevonden. 2007 zou een WESTERN kamp worden. Toen het thema bekend was, kon begonnen worden met het invullen van het programma, het versturen van de uitnodigingen, het maken van het kampboekje etc. De laatste week voor het kamp werden nog even de puntjes op de i gezet en de laatste dingen werden geregeld.
De leiding
De leiding van het kamp bestond dit jaar uit de volgende cowboys/cowgirls: Yvette, Clarinda, Jikke, Elly, Arnold en André.
De kinderen
Annelijn, Jara, Brian, Anouk, Chantel, Evelien, Evy, Frederique en Lisanne, Marieke, Ard, Jacintha, Maaike, Wendy, Eelco, Lotte, Sanne, Pyke, Anneleen, Ivo, Martijn en Sven.
Maandag
Voor de organisatie begon het kamp al op maandag 27 augustus jl. Om half één werd er verzameld in de kantine. Na een gezamenlijke lunch kon worden begonnen met het inrichten en versieren van de kantine, het opzetten van de tenten etc. Tot laat in de avond werd er druk gewerkt. Na lekker te hebben gedoucht kroop de leiding vroeg onder de wol want er stond ze natuurlijk een paar zware en drukke dagen te wachten.
Dinsdag
De leiding was deze morgen al weer vroeg uit de veren. De boodschappen moesten worden ingeslagen en de laatste dingen moesten worden klaargezet.
Om 14.00 uur was het zo ver. 22 dolenthousiaste kinderen kwamen met hun ouders naar de korfbal voor een paar te gekke dagen. Tentenkamp 2007 was nu echt begonnen. Bedden werden opgepompt en opgemaakt. Tassen kleding en douchespullen werden in de kleedlokalen gebracht en de stalen rossen werden in de daarvoor speciaal opgeknapte rekken geparkeerd. Na een kort woordje van de leiding waarbij iedereen welkom werd geheten en een paar regeltjes werden doorgenomen, kon er afscheid worden genomen van alle meegekomen ouders, opa's, oma's, broertjes en zusjes.
Na het vertrek van de ouders stond de eerste activiteit al op het spel. Een meerkamp verdeeld over de middag en de avond. De eerste onderdelen werden op het eigen terrein gehouden. Op de diverse onderdelen werd gestreden op het scherpst van de snede en goede resultaten werden behaald. Natuurlijk wordt je na zo veel inspanning moe maar vooral ook hongerig dus rond de klok van zessen was iedereen klaar voor de eerste gezamenlijk maaltijd. De broodjes hamburger speciaal en de broodjes knakworst vonden veel aftrek en met een voldaan gevoel en een gevulde buik kon iedereen even bijkomen en/of uitrusten. Tegen zevenen konden we vertrekken richting het Havenhoofd waar het avondprogramma van de meerkamp zou worden afgewerkt. Het was ook eigenlijk de bedoeling om na afloop van de meerkamp een groot kampvuur te houden op het strand van het Havenhoofd. Tijdens het kampvuur zouden we dan met zijn allen wat kunnen zingen en André had nog een spannend verhaal (het verhaal treft u hierbij aan zodat u hierover zelf kunt oordelen) geschreven om tijdens het kampvuur te vertellen. Helaas was het zo verschrikkelijk koud en stond er zo veel wind dat het kampvuur niet door kon gaan. Nadat alle onderdelen van de meerkamp waren afgerond, vertrokken we dan ook weer richting kantine. Hier kreeg iedereen zijn dagboek uitgereikt en konden de eerste groepen gaan douchen. In het dagboek konden de kinderen per dag bijhouden aan de hand van vragen bijhouden wat ze iedere dag hadden gedaan en beleefd.
Tegen de klok van elven werden de eerste kinderen toch wel wat moe en vertrokken richting tent om te gaan slapen. Helaas begreep niet iedereen dat het de bedoeling was om in de tenten te slapen. Tegen 1.30 uur sliep iedereen en kon de kampleiding beginnen met het schoonmaken van de kantine en de wc's waarnaar zij iets later dan de jeugd hun mandje in konden duiken.
Op de volgende onderdelen van de meerkamp werden de krachten met elkaar gemeten: Panterloop (60 meter sprint), Kikkerloop, Paardenloop (hordeloop), Slakkenloop (400 meter wandelen), Buffelloop (200 meter hardlopen), Kippenloop (aardappelloop), Dansende Wolf (verspringen), Krokodilwerpen, Beverglijden (waterglijbaan) en Pinguïnwaggel.
Woensdag
Iets na zeven uur waren de eerste kinderen al wakker. Afgesproken was dat alle kinderen in de tent bleven tot de leiding wakker en klaar was en dat andere kinderen niet wakker werden gemaakt. Gelukkig hield iedereen zich hier goed aan. Iets over achten was de leiding gedoucht en kon alles klaar worden gezet voor het eerste gezamenlijke ontbijt. Nadat de kinderen waren omgekleed en gewassen werd er, gezeten op de legendarische strobalen (geschonken door Fleuren compost), een heerlijk ontbijt genuttigd. Door Arnold, Clarinda en Yvette werden de heerlijkste boterhammen klaargemaakt die met veel smaak en enthousiasme werden genuttigd. Door Jikke, André en Elly werd iedereen voorzien van melk en thee.
Rond de klok van tien uur werd er weer vertrokken richting het Havenhoofd. Hier stond een piraat iedereen op te wachten. Deze piraat had zich een stuk grond toegeëigend. Uit onderzoek van deze piraat was gebleken dat er op dit stuk grond nog een aantal schatten zouden moeten liggen. In ieder geval moest er één grote schat liggen. Verder zouden er zich op dit stuk grond ook nog een zevental kleine schatkisten begraven moeten liggen. De piraat verzocht de kinderen om hem te helpen zoeken en natuurlijk werd hier door de jeugd graag gehoor aan gegeven. Driftig werd begonnen met graven en binnen een half uur was het halve strandje omgeploegd maar nog steeds niets gevonden. Sommige kinderen werden een beetje moedeloos maar bleven gelukkig wel driftig door graven en ploegen. Na een tip van de piraat was het uiteindelijk Ivo die de grote schatkist wist te vinden. Met behulp van de rest werd deze schatkist uitgegraven. Een schatkist vol met diamanten en andere spullen mocht Ivo natuurlijk houden. De kleine schatkisten waren echter zo goed verstopt dat deze niet zijn gevonden. Na een klein uurtje vertrok het hele gezelschap weer naar de kantine.
Na even lekker bezig te zijn geweest met een bal, leesboek of wat anders was het voor de verandering weer eens tijd om een stevige broodmaaltijd te eten. Net als bij het ontbijt werd er vanaf de strobalen weer een flink aantal boterhammen naar binnen gewerkt.
Om half één stapte bijna iedereen weer op de fiets voor een ritje naar Stad aan het Haringvliet alwaar een bezoek werd gebracht aan de Manege Oostmoer. Elly, Jara en Brian mochten met de auto. Zij zorgden voor de catering want natuurlijk moet het innerlijke van de mens ook goed verzorgd worden. Met een auto vol drinken, chips en appels (geschonken door de familie Van Es) reisden zij de rest van de groep achterna. Aangekomen in Stad werd de groep in tweeën gesplitst. De ene groep ging op pad voor een rit van een uur met de huifkar en de andere groep ging ponyrijden. Onder deskundige begeleiding werden de kinderen in een half de eerste beginselen van het paardrijden bijgebracht. Na een uur werd er gewisseld. De ponyrijders gingen op pad voor een rustig ritje met de huifkar en de anderen mochten een ritje op hun pony gaan maken. Na een super middag met schitterend weer en voor de meesten een geweldige ervaring konden de fietsen weer worden gepakt om de terugreis aan te vangen. Terug in de kantine kon de rest van de middag vrij worden besteed. De een ging een spelletje doen, de ander lag lekker te lezen en weer een ander lag lekker in de tent te kletsen of te luieren.
Tegen de klok van 18.00 uur begonnen de eersten zich af te vragen hoe laat en wat er gegeten zou gaan worden. Dus vertrokken Elly en Sven met de auto richting Snackerij om daar het avondeten op te halen. Lekkere frieten met naar keuze een frikadel of kroket en natuurlijk zo veel mogelijk mayonaise, curry en/of ketchup. Dat het een inspannende middag was geweest bleek wel want alle patat ging tot op de laatste kruimel op.
Voor 's-avonds stonden er echte Westernspelletjes op het programma. Zo was er een echte schiettent ingericht waarbij met een katapult en met een echt watergeweer moest worden geprobeerd om een drietal doelen te raken. Verder moesten de kinderen lassowerpen, spijkerpoepen, drolkneden, bierpulschuiven en kaktuswerpen, Vooral de schiettent en het bierpulschuiven werd door iedereen als heel leuk ervaren. Ook het drolkneden werd met veel plezier uitgevoerd. Geblinddoekt moest met water en ontbijtkoek een perfecte drol worden geproduceerd. Deze zou later door een deskundige jury worden beoordeeld.
Nadat iedereen alle spelletjes had gedaan was het bijna half tien. Dus hup iedereen onder de douche, pyjama aan, tanden poetsen, haren föhnen en onder de wol want de donderdag zou een hele drukke en vermoeiende dag worden. Nadat om elf uur iedereen sliep kon de leiding uiteindelijk hongerig zelf aan het avondeten beginnen. Daarna hun eigen avond ritueel. Kantine dweilen, wc's schoonmaken, zelf douchen en dan naar bed.
Donderdag
Vandaag een drukke dag dus iedereen vroeg uit te veren. De kinderen die dachten snel te zijn konden zich weer omkleden. Het ontbijtspel stond als eerste op het programma dus niks gewonen kleren nee gewoon nog pyjama's aan houden. Nadat bijna alle eieren waren gekookt en alles was klaargezet kon aan het spel worden begonnen. Een parcours lopen waarbij bij de eerste tafel een droog beschuitje moet worden genuttigd. Nadat de mond leeg was moest nog even een stukje worden gefloten en vervolgens mocht het parcours worden vervolgd. Bij de volgende tafel mocht een beker water naar binnen worden gegooid om het beschuit mee weg te spoelen waarna bij tafel drie het ei aan de beurt was. Hier mocht men een ei pakken. Op het hoofd kapot slaan (vandaar dat niet alle eieren waren gekookt :)) en vervolgens worden gepeld. Nadat alle schilletjes waren verwijderd mocht men zo snel mogelijk naar de picknicktafel lopen om daar het gepelde ei rustig op te eten. Dat de Kroontjes veel honger en trek hadden in een ei bleek wel uit de einduitslag. Sanne was de snelste met kort daar achter Ivo. Ook Sven verbaasde vooral zichzelf door tijdens dit spel als vierde te eindigen.
Na het ontbijtspel en het ontbijt kon iedereen zijn tanden gaan poetsen, wassen en aankleden. Hierna werd er een grondige inspectie gehouden om te kijken of iedereen zich goed had gewassen. Om half twaalf konden de stalen rossen weer van stal worden gehaald en vertrok het grootste deel richting Nieuwe-Tonge voor een bezoek aan het Faunapark. Hier zouden we lekker pannenkoeken gaan eten, gaan minigolven en een speurtocht door het park houden. Net als woensdagmiddag werd de groep weer in tweeën gesplitst. Groep 1 begon aan de speurtocht door het Faunapark en Groep 2 ging aan het minigolven. Nadat beide groepen klaar waren, werden de pannenkoeken gebracht die konden worden versierd met snoep, stroop en suiker. Natuurlijk konden deze heerlijkheden daarna lekker worden opgegeten. Na het nuttigen van een lekkere ijsco kon het programma worden vervolgd. Groep 2 kon aan zijn speurtocht beginnen en groep 1 ging aan de slag met de golfsticks en golfballen. Tegen vieren konden we weer op onze stalen rossen richting kantine vertrekken.
In de kantine aangekomen moest er gelijk worden gedoucht want we zouden uit eten gaan. Om half zeven stond iedereen schoon gewassen en in pak één klaar om richting Den Bommel te vertrekken. Dit keer niet met de fiets maar met auto's. De drie E's (Erik, Erika en Edith) waren bereid gevonden om ons naar de Hoezemoos te brengen. Nadat iedereen voorzien was van een echte cowboy/cowgirl zakdoek konden we eindelijk op weg. Bij de Hoezemoos aangekomen konden we gelijk aan tafel. Nadat iedereen voorzien was van drinken moesten er even worden gewacht op het eten. Tijd om even gezellig met elkaar te bespreken wat er al allemaal was beleefd tijdens het kamp. Na een half uurtje kwamen daar de spareribs. Hongerig viel iedereen gelijk aan en er is geen bordje leeg gebleven. Tot op de laatste kruimel werd alles opgegeten. Bij sommige tafels moest tot drie keer toe de patat worden aangevuld. Tegen negen uur konden we met een goed gevulde maag huiswaarts keren voor de laatste avond van het tentenkamp 2007. Eerst kon er nog wat worden gewerkt in de dagboeken waarna de prijsuitreiking van de spelletjes etc. plaats vond. Martijn, Sanne en Marieke waren de grote winnaars bij de spelletjes. Martijn werd tevens gekroond tot de beste drollenkneder van het kamp. Lotte was de beste bij het minigolven. Tenslotte werd André uitgeroepen tot de beste tentenbouwer aller tijden. Hij ontving hiervoor een houten hamer en een gevuld make-up tasje.
Na deze formaliteiten kon het feest beginnen. De lichten gingen uit en de stereo kon aan. Jumpen, swingen, een stoelendans. Alles werd gedaan en alles kon. Om twaalf uur vertrokken de eersten richting hun mandje. Dat iedereen behoorlijk moe was bleek wel want om half één was het muisstil op camping Good Luck.
Vrijdag
Vandaag was al weer de dag van vertrek. Nadat iedereen zich gewassen had kon het laatste gezamenlijke ontbijt worden genuttigd. Hierna konden alle spullen worden ingepakt en kon alles klaar worden gezet voor de ouders. Om 11.00 uur werd er afscheid genomen en was het tentenkamp 2007 voorbij :(.
Uitspraken
Tijdens het kamp zijn door de kinderen en ook door leiding opmerkingen en uitspraken gemaakt die we niemand willen onthouden:
* Zeg waar is die man die man van 100 kilo?
* Jishkey.
* Als we naar het Hovenhaafd (i.p.v. Havenhoofd) gaan.
* Jij ligt in je blootje op tafel te gluren (Dit ging over André die netjes gekleed op tafel lag te slapen).
* Ik wil nog niet naar bed/slapen.
* Ik heb me vergist. Ik vond het geweldig. Gaan we nog een keer?
* Ik heb een fiets met 19 versnellingen.
* Wie had ooit gedacht dat ik vierdes zou worden.
* Zoooooooooo, ik ga niet voor twaalven naar bed dus jullie zullen mij tot die tijd bezig moeten houden.
* Ssssech Jikje waar issss baan twaalf.
* Zal ik dienen als afvalbak??
* Dat lust ik nieeeeet.
* Jij slaapt met één oog open en één oog dicht. Dit doe je zeker om te gluren.
* Mrgrmgrmsmrgfmrgr (na een paar dagen kwam de leiding er achter dat dit betekend dat ze nog wel een boterham met pasta wilden eten. Dit werd echter uitgesproken met een volle mond).
* Best mooi hier.
* Dat vind ik niet lekker en uuuuuuuhhhhhhhhh eigenlijk lust ik het ook niet.
* Straks, op het Havenhoofd.......................!
* Waar is Jikje??? Ik denk dat ik het wel weet. Die is vast op het Havenhoofd om nieuwe spelletjes uit te zetten of te verzinnen.
* Leider: 'Ik eet straks alle snoepjes op'. Één van de kinderen: 'Nee hoor jij bent al dik zat'.
* Bij het versieren van de pannenkoeken mag je wel gaan staan, maar eten doe je met je billen.
* Ik jou ene inham groter dan de andere?
* Ohhhh Jikke wat zie je er leuk uit vandaag.
* Volgens mij vindt hij me lief die papegaai, echt gaaf.
* Ik denk dat ik hier (Faunapark) maar vrijwilligers werk ga doen.
* Het mot niet gekker gaan worden. Eerst vierdes bij het ontbijtspel en nu ook nog een papegaai als vriend.
* Die sneeuwuilen zijn echt mooi daar zou ik de hele dag naar blijven kijken.
* Ik denk dat ik maar de kantine ga vegen. Er is nu toch nog niemand en die kleintjes doen ook helemaal niks (een uitspraak van de op 2 na jongst deelnemer).
* Ben je moe? Nee hoor, want als ik gaap dan betekent dit niet dat ik slaap heb. 's-Middags gaap ik toch ook wel eens en dan ga ik toch ook niet slapen.
* Weet je dat er maar twee mooie jongetjes op de korfbal zitten. Bij de vraag wie dit dat zijn, kon geen antwoord worden gegeven.
* Ik eeeeeeeeeeeeeeehhhhhhhhh moet eigenlijk iets vertellen uuuuuuuhhhhhhhh eeeeeeeeeeeehhhhhhhhhh zucht kreun steun. Ik weet het niet meer.
* G-van-genis => geen fotootje.
* Ik hoef niet bang te zijn want mijn zus past op mij en beschermt mij.
* Het geeft niet hoor dat ik het koud heb. Ik heb toch een warme deken bij me.
* Ik heb twee blauwe plekken op mijn uuuuuuuuuuuuuuhhhhhhhhhhhhhh. Ik weet het niet meer.
* Wissen die foto.
* Wie is dat? Wie bij jou, dat is het waar het hier om gaat.
* Ik heb tintelshampoo.
* Carlinda blaasde.
* Ik voel je adem.
Het verhaal
Witte Wieven
Lang, heel lang geleden woonde hier in een huis in het bos een rijke familie. Ze hadden een dochter, Carlinda genaamd. Naast deze familie woonde een ander gezin, zij hadden een zoon Arnold. En ook zij hadden veel geld. Naarmate Arnold en Carlinda ouder werden, des te leuker zij elkaar vonden. De ouders van Carlinda zagen dit ook en vonden het een goed idee dat Arnold en Carlinda zouden gaan trouwen. Ze waren immers allebei rijk. Wat in die tijd erg belangrijk was. Door ongeluk en ziekte raakten de ouders van Arnold in korte tijd al hun geld kwijt. De vader van Carlinda vond dat ze nog steeds moesten trouwen, ze hielden van elkaar, dat was het belangrijkste. De moeder van Carlinda was nu tegen het huwelijk. Zij ging op zoek naar een andere man voor haar dochter. Al snel viel haar oog op André. Zij nodigde André uit om te komen eten.
Op de avond dat André zou komen eten, kwam vader met een spannend verhaal thuis. Arnold was eerder die avond op zijn paard terug gekomen van een lange reis, hij was hierbij door het donkere bos gekomen. Hij reed met zijn paard over een smalle weg, toen zijn paard van iets schrok en hem uit het zadel gooide. Arnold viel op de grond, maar omdat het pad zo smal was, dreigde hij naar beneden te storten. Opeens voelde hij dat hij opgetild werd door een paar sterke armen. Het was een van de witte wieven. Witte wieven woonden al jaren in de bossen. Velen werden gewaarschuwd voor hen, want veel reizigers zijn verdwenen in de nacht. Het gerucht gaat dat de witte wieven ze gevangen hebben. Witte wieven zie je alleen na zonsondergang. Je ziet dan een witte nevel. Arnold was blij verrast dat hij gered werd door de witte wieven, maar ook verbaasd, want waarom zouden de gemene witte wieven hem helpen. Hij besloot snel verder te rijden, voordat de witte wieven zich bedachten en hem alsnog gevangen zouden nemen.
Moeder was woest dat vader dit verhaal verteld had. Zij had gemerkt dat Carlinda vol bewondering had geluisterd naar het verhaal. Ze had geen aandacht voor André. 's Avonds hadden ze ruzie. Wat was belangrijker geld of moed. André had geld, maar Arnold was moedig. Aan het eind van de avond besloten ze dat ze voor hun dochter een dappere man wilden. Daarom bedachten ze een plan. Arnold en André moesten beiden naar de plek rijden, waar de witte wieven gezien waren. Zij moesten allebei iets achterlaten.
Zo gezegd zo gedaan. Beide mannen reden na zonsondergang richting het bos. Elk namen ze een andere route. Arnold kwam als eerste bij de plek aan. Hij heeft een tijdje staan wachten op André, maar die zou nooit komen. Halverwege was hij te bang geweest en teruggereden naar de boerderij. Arnold had een schaal meegenomen en hij gooide die naar de plek waarvan hij dacht dat daar de witte wieven zouden zitten.
Terwijl hij aanstalten maakte om naar huis te rijden, voelde hij plotseling een koude wind. De takken van de bomen bewogen wild mee in de wind. Voorzichtig keek hij over zijn schouder. Daar stonden drie witte wieven. Ze waren ruw verstoord door de schotel die Arnold enkele minuten geleden gegooid had. Met een schelle stem zij een van de wieven: Arnold jij verstoort onze rust. Nadat we je gered hebben van de dood. Hier zul je voor boeten. Arnold bedacht zich geen moment en reed zo hard als zijn paard kon terug naar huis. Af en toe keek hij achterom en zag dat de witte wieven hem volgden. Elke keer dat hij keek leek het of ze dichter bij kwamen.
Gelukkig in de verte kon hij het licht van de boerderij van Carlinda al zien. Nogmaals keek hij achterom. Ze zaten nu vlak achter hem. Bijna was hij bij de rand van het bos. Hij voelde de handen van de witte wieven al op zijn rug, in zijn nek. Hij zou het niet halen, ze hadden hem te pakken. Hij spoorde zijn paard om nog harder te rijden. Dit kon hem toch niet gebeuren, bijna was hij thuis, zou hij dan nu gevangen worden door de witte wieven. Hij dacht aan Carlinda, die gedachte zorgde ervoor dat hij vastberaden was om te ontsnappen. Nog maar een paar meter en hij zou het bos uit zijn. Door de haast struikelde zijn paard over een boomstronk. Arnold lag met paard en al op de grond. Geschrokken draaide hij zich om en zag dat de witte wieven tussen de laatste bomen bleven zweven, ze konden het bos niet uit. Laaiend waren ze, gillend van woede keerden ze zich om. Arnold krabbelde overeind en liep naar de boerderij. Carlinda en hij zouden trouwen.
De witte wieven hebben Arnold nooit te pakken gekregen, maar hij zorgde er wel voor dat hij na zonsondergang niet in het bos was. Soms als Arnold en Carlinda 's avonds uit het raam kijken zien ze witte schimmen aan de rand van het bos.
Het schijnt dat de witte wieven nog steeds op zoek zijn naar Arnold. Ze willen hem te pakken krijgen. Iedereen die 's avonds door het bod loopt van de witte wieven zien ze aan voor Arnold. Er zijn dan ook al erg veel mensen verdwenen.
Een tip voor jullie is: zorg dat je 's avonds niet in het bos bent, want het zou zomaar eens kunnen dat de witte wieven je zien en denken dat je Arnold bent.
meer
