Wedstrijden > 't Capproen 3 - Good Luck 3

Datum: 30 mei 2015
Uitslag: 4-9
Tekst: Maarten Kreeft
Foto('s): Harm Weijman

Ongeslagen kampioen, het moet niet gekker worden

Deze verslaggever is weer fris en fruitig na een verdient weekje vakantie, lekker k(r)amperen.

Moet je doen kamperen, is leuk, zeggen ze dan. Op een veel te dun matje in een tent, waarvan na de eerste dag gelijk de ritssluiting sneuvelt waardoor de tent niet meer volledig afgesloten kan worden, zodat het 's nachts nog kouder is. Gelukkig zijn er lekker warme douches waar je maar 500 meter voor hoeft te lopen. Daar zijn ook de wc's , dus als je nodig moet, succes. De camping is nogal voor het milieu, dus boilers op zonnekracht enzo, mooie gedachten, jammer dat er welgeteld 1,5 persoon kan douchen voordat het warme zonnelicht water op is. Nadat beide kinders allebei een astma aanval hadden gehad was het weer welletjes. Daarnaast mag ik het niet teveel over mijzelf hebben anders wordt Clarinda boos.

De allesbeslissende wedstrijd tegen 't Capproen was aanstonds. Nou ja alles beslissend, we stonden al stijf bovenaan de ranking,
't Capproen zou hooguit nog langszij kunnen komen, maar dat zou niet goed voelen. Omdat het zo'n belangrijke wedstrijd was, was iedereen aanwezig, behalve Maert, die moest zo nodig op vakantie, naar Jamaica, wat is daar nou te doen? Je kan er wel leuk bobsleeën schijnt. Op zo’n belangrijke dag met zo’n beladen wedstrijd is er een hoofdrol voor coach Gijs weggelegd, alleen die was er ook niet. Ook op vakantie, in de Steneweg laten ze het breed hangen. Gelukkig was het helemaal niet lastig om voor hen vervangers te zoeken. Harm was er maar bijna al zijn vrije tijd aan kwijt. Toen we melden dat we op gras speelden en op een B veld waren de plaatsen snel gevuld, Kees en Sven zouden de ranken volledig maken.

Iedereen was gespannen en op tijd. Behalve Daniel, zijn slaperige reactie was, we zouden toch pas om 9:00 vertrekken? Nee Daniel om 8:45, maar maakt niet uit, zolang je maar je grasschoenen bij je hebt want daar spelen we op. Die was hij ook vergeten, nou ja, had hij niet. Er zijn bijna geen andere senior spelers met dezelfde maat, 44, helemaal niet gangbaar. Dus lenen was ook uitgesloten.

Eenmaal vertrokken vertelde Clarinda ons, dat ze nog een verrassing had, van het bestuur. Die stonden in een doos in de kofferbak. In een tasje van een bekende supermarkt. Oh daar heb ik net mijn tas op gezet, maakt dat uit. Dat maakte blijkbaar uit. Geplette taart smaakt net zo lekker en hij is groter geworden, weer een voordeel. Daarnaast maakte de champagne veel goed. Gelukkig hadden we Kim en Sven bij, dus mochten we aangehouden worden door de politie tijdens de terugreis, konden zij wel een goed woordje doen. Tijdens de rit dacht ik in eerste instantie dat Thea erg zenuwachtig was en dat dat gebrom wat ik hoorde van haar darmen was, het bleek de banden van haar auto te betreffen, waren niet uitgelijnd. Dus dat viel weer mee.

De wedstrijd speelde zich af op scherpst van het mes, de lucht bedwelmd met de geur van koeienmest, het veld was al voorbereid op de komende rustperiode, of was het de geur van angst van onze tegenstander. Volgens mij het eerste.

De eerste helft vloog voorbij. Heen en weer werd er gescoord, Daniel schaatste langs zijn tegenstander en er voorbij, inmiddels was wel duidelijk dat zijn kunstgrasschoenen weinig grip gaven. Gelukkig geeft dat eigenlijk geen verschil in zijn spel. Anouchka zorgde voor het zo belangrijke 3 punten gat.

De tweede helft was niet minder zinderend, ondanks dat wij met ons vak 33 minuten de verdediging stonden. Uiteindelijk stond er 4-9 op het bord toen de scheids af floot. Fluiten kon deze scheids wel, je moet kennelijk niet met je armen in de lucht staan, dan krijg je een strafworp tegen. Eigenlijk terecht, hij wist immers niet dat Daniel zijn schaatsen aanhad en er niets aan kon doen dat zijn tegenstander tegen hem aan schaatste. Toen Thea onderste boven gelopen werd en hij tegen floot voor lopen met de bal, wisten we het zeker, we zouden na de wedstrijd koud douchen. Of dat nou kwam omdat 't Capproen nu ook zo’n zonneboiler heeft, of omdat ze gewoon baalden van hun verlies en het warm water uit gezet hadden, van het douchen werden we wel weer lekker wakker.

De geplette taarten die er na de wedstrijd waren, waarvoor nog onze dank, smaakten mij goed, wel jammer dat de rest niets meer had. Gelukkig waren daar nog de geschonken drankjes der kampioenen om soelaas te brengen, ook van het bestuur, waarvoor ook weer onze dank.

Inmiddels heeft het derde ontdekt waar hun kracht vandaan komt, nog nooit is er zo weinig getraind hetgeen uitbetaald heeft in een kampioenschap. Hopelijk kunnen we deze lijn volgend seizoen voortzetten.

Voor alle, een fijne en sportieve zomervakantie toegewenst en tot snel.

Links