Wedstrijden > Good Luck 3 - VIOS 2

Datum: 3 oktober 2015
Uitslag: 4-12
Tekst: Maarten Kreeft

Wijsheid komt met de jaren... toch?

Wat was het een lekker weer. Het zonnetje scheen, glansde over het korfbal veld. Schitterde op de ramen. Heerlijk. Relaxed als ik ben had ik alles al de vorige dag voorbereid. Daardoor hoefde ik helemaal niet op het laatste moment langs de Bond om een sport broekje te kopen omdat ik die van mij niet kon vinden. Mijn vrouw was al met de kids weg, tis eigenlijk allemaal haar schuld. Tis algemeen bekend dat mannen niet kunnen zoeken, zeker ik niet. Inmiddels heb ik nu dus 3 broekjes, want dit was niet de eerste keer. Voor de geïnteresseerde onder jullie. Het broekje lag klaar op de ontbijt tafel in de keuken, wie kijkt daar nou?

De weg naar de Oostplaat ging gepaard met vele obstakels. Toen ik door de Steneweg wilde rijden stond daar een file. Hopen mensen dromden langs elkaar heen, er werd gegild en geschreeuwd. Geduwd en getrokken om als eerste het huis van Gijs en het huis van Meart te bekijken. Openhuizen dag. De koffie en het appelgebak was niet aan te slepen. Beide heren riepen nog dat ze het niet gingen halen. De wedstrijd, ze moesten nog zoveel toekomstige kopers te woord staan. Als u nog iemand weet voor deze chateaus op de Steneweg. Deze paleizen kunnen voor een vrienden prijsje gekocht worden. Kunnen Gijs en Maart weer een keer meedoen met een wedstrijd van het derde, zou ook leuk zijn.

Toen ik in de kantine kwam heerste er een sereen gevoel. Een gevoel van opwinding en vreugde. Yvette, ze straalde helemaal. Had misschien iets te maken dat ze jarig was. 26 lentes jong. Dat zou je niet zeggen. Waar blijft de taart. Serieus waar blijft tie? Yvette, taart, waar?

Ik was hersteld van mijn blessure, 2 weken geleden was ik zo dom geweest om een rondje te gaan fietsen. Fietsen terwijl Sanne net haar rijbewijs had opgehaald, ja en dat na 7 keer afrijden. In mijn ooghoek had ik haar wel zien aankomen maar zij mij niet. De deuk in mijn ego was groot. Zij is nog steeds niet op de hoogte. Laat ik zo zeggen ze korfbalt een stuk beter dan dat ze rijdt.

Tijdens mijn herstel heeft Andre Q de honneurs waargenomen voor het verslag. Ja André, mij gaat niets voorbij. Behalve dan af en toe een bal. Dat André had getypt dat was te lezen. Voor het eerst een verslag zonder spel fouten. Dat lees je niet vaak. Dat typen een zwaar vak is, daar kwam Andre ook achter. Spierpijn slappe armen. Tot aan de wedstrijd had hij daar last van. Armen als lood, schoot hij alles te kort. Plaatsen ging ook al niet. Meer trainen Andre, doe ik ook altijd. Helaas is dat nog niet te zien tijdens een wedstrijd.

Daniel had meegedaan aan een of andere loopwedstrijd, over tien kilometer had hij 44 minuten gedaan. Super knap, wel jammer dat je tegenstander dat niet wist, anders was hij je vast niet zo vaak voorbij gelopen. Volgende keer onder de 40 minuten.

Het leek erop dat Harm en Marcel ook hadden getypt, of ze waren gewoon solidair met Andre en schoten op hun beurt alles te kort. Marcel, de rust zelve, vond dat helemaal niet vervelend. Toen onze directe tegenstanders nog sportieve opmerkingen over ons spel gingen maken kon hij hier goed om lachten. De knullen waren immers al 12. Die hadden al menig ervaring en konden goed meepraten.

Ook de coach van de tegenstander had er zin in. Menig opbeurend commentaar had hij voor zijn pupillen. Ook onze scheidsrechter kreeg de meest positieve opbouwende commentaar van het seizoen. Leuk, omdat het ook de week van de scheids was.

Wanneer we de leeftijd van onze tegenstanders bij elkaar zouden optellen, kwamen ze nog niet aan de leeftijd van André. Toch hebben we wel gelachen, uiteindelijk hebben we lekker in de zon nagepraat onder het genot van geen taart van Yvette. Volgende keer beter, maar hopelijk met hetzelfde weetje.

Oja... Waar ook heel wat gezelligheid en te lachten zal zijn is op het aanstaande Halloween feest. Komt allen. Noteer in uw agenda 7 november, in de kantine van Good Luck. Kaartjes zijn nu verkrijgbaar bij de bar.